Υιος του τέως δημάρχου Νικόλαου Παπαδάμ. Η εγκατάσταση μόνιμου υδραγωγείου αποτελεί αποκλειστικό έργο του. Επίσης έργα του είναι η ύδρευση της συνοικίας Βροντάδου και των λουτρών στο Νησάκι. Κατασκεύασε πυροσβεστικές φωλιές στην πόλη και αποχευτικό σύστημα στο μεγαλύτερο τμήμα της Ερμούπολης. Ίδρυσε και έθεσε σε λειτουργία 3 λαϊκα ιατρεία για τους άπορους ασθενείς. Στις ημέρες του η πόλη εξωραϊσθηκε με τα λαμπρά κηπάρια Ηρώων, του Θεάτρου "Απόλλων", της πλατείας Μπαμπαγιώτου (Βαπόρια). Η πόλη ηλεκτροδοτήθηκε στο μεγαλύτερο κομμμάτι της.
Στις πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές της 16ης Απριλίου 1951, όταν σε ένα κάπως πιο ελεύθερο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο, λόγω του σχηματισμού κυβερνήσεων από τον Ν. Πλαστήρα και άλλους, κεντρώων τάσεων, κλήθηκαν οι Ελληνες να εκλέξουν αιρετούς άρχοντες, ο συνδυασμός του Παππαδάμ κατέκτησε τον Δήμο Ερμούπολης με συντριπτική πλειοψηφία. Ο ίδιος πήρε 2.561 ψήφους έναντι 932 του ανθυποψηφίου δημάρχου Ευάγγελου Ξοχάκη. Είχε προηγηθεί μια λυσσαλέα επίθεση εναντίον του από τους συντηρητικούς κύκλους. Πάλι πρωτοστατεί η εφημερίδα Θάρρος και ο ιδιοκτήτης της Σταύρος Βαφίας με την ίδια βασική κατηγορία, ότι μετά την αποχώρηση των Γερμανών δέχτηκε να οριστεί δήμαρχος από το ΕΑΜ.
Με πληροφορίες από το:«Πολιτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις στην μετακατοχική Σύρο: Ο Δήμαρχος Ερμούπολης Επαμεινώνδας Παππαδάμ» - Χρήστος Λούκος